එමා වොට්සන් : ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය ඔබේ ද ප්‍රශ්නයකි United for equality

එමා වොට්සන් :  

ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය ඔබේ ද ප්‍රශ්නයකි.

දිනය : සැප්තැම්බර් 20, 2014

එක්සත් ජාතීන්ගේ කීර්ති නාම තානාපති , එමා වොට්සන්, "ඇය වෙනුවෙන් ඔහු" ප්‍රචාරණ ව්‍යාපාරය දියත් කරන  අවස්ථාවේ දී පැවත්වූ කතාව

   ස්ථානය  : එක්සත් ජාතීන්ගේ මූලස්ථානය, නිව්යෝර්ක්

    අද දිනයේ  අප " ඇය වෙනුවෙන්  ඔහු" නමින් ප්‍රචාරණ  ව්‍යාපාරයක්‌  දියත්  කරනවා.

    මා  ඔබ  අමතන්නේ  ඒ සඳහා  උදව්  ලබා  ගැනීමටයි. ස්ත්‍රී  පුරුෂ අසමානාත්මතාවය අප අවසන් කල යුතුයි. එය  අවසන් කිරීමට ඔබ සියලු  දෙනාගේ  සහභාගීත්වය අපට අවශ්‍යයයි.  

    එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය මේ  ආකාරයේ  ව්‍යාපාරයක් දියත් කල ප්‍රථම අවස්ථාව මෙයයි. අප උත්සාහ සහ උනන්දු කරන්නේ තරුණයන් හා  සියලු පුරුෂයන් මේ ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය පිලිබඳ  පණිවුඩ  කරුවන්  බවට  පත් කිරීමටයි. අපට අවශ්‍යය වන්නේ  ඒ පිලිබඳ  කතා  කිරීමට පමණක්  නොව, එය  යථාර්තයක්  බවට ද  පත්කිරීමටයි.

    මීට මාස හයකට  පෙර  මා මේ  සඳහා පත් කල  අවස්ථාවේ සිට , ස්ත්‍රීවාදය  පිළිබඳ කථා කරන සැමවිටම මට  වැටහුනේ, ස්ත්‍රීන්ගේ අයිතිවාසිකම්  වෙනුවෙන් සටන් කරන  ව්‍යාපාරය  බොහෝවිට පුරුෂයන්ට වෛර කරන  ස්වාභාවයක්  ගන්නා බවයි. මා  නිසැකවම දන්නේ , එය අවසාන විය යුතු බවයි.

    ස්ත්‍රීවාදය එහි නිර්වචනය අනුව  " ස්ත්‍රීන් හා පුරුෂයන් හට එක සමාන අයිතිවාසිකම් හා අවස්ථා තිබිය යුතු බව මතයයි . එය දේශපාලනික, ආර්ථික හා සමාජයීය ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය පිලිබඳ න්‍යායයි.

    මම ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවය සම්බන්ධ උපකල්පන ප්‍රශ්න කිරීමට පටන් ගත්තේ, වයස අවුරුදු අටේදී " පාලනය කිරීමට කැමැති " කෙල්ලෙක් යැයි නම් ලැබීමෙන් ව්‍යාකූල  වීමෙනි.  මන්ද , අප  දෙමව්පියන් ඉදිරියේ රඟපාන නාට්‍ය මෙහෙය වීමට මට අවශ්‍යය වූ නිසාය. නමුත්,  සහෝදරයන් හට  එවැනි නමක් නොලැබිණි. 

    මට වයස දාහතරේදී , පුවත්පත් වල සමහර කරුණු මඟින් මා ලිංගික ලෙස හුවා දක්වා තිබිණි.

    මට වයස පහළොවේදී, මගේ මිතුරියන් , ක්‍රීඩා කණ්ඩායම් වලින් ඉවත් වූයේ  සියුමැලි නොවූ   පෙනුමකට කවුරුත්   රුචිනොවූ බැවිණි.

    මට වයස දහ අටේදී , මගේ මිතුරන්ට ඔවුන්ගේ  හැගීම් ප්‍රකාශ කිරීමට අපහසුවිය.

    මා සිතා ගත්තේ මා ස්ත්‍රීවාදියක් බවයි , එය සංකීර්ණ දෙයක්  නොවීය. නමුත් , මගේ  වර්තමාන පර්යේෂණ අනුව මට තේරුම් ගියේ  "ස්ත්‍රීවාදය"  ජනප්‍රිය වචනයක්  නොවන බවයි.

    මට පෙනී ගිය ආකාරයට  , මා අයත් වූයේ , ඉතා ශක්තිමත් , ඉතා රළු, හුදකලා වූ ජීවිත ගත කරන , පිරිමින්ට වෛර කරන බස් දොඩවන  ගැහැණුන්ගේ  කාණ්ඩයටයි .

    මෙම වචනය මෙතරම්  අපහසු ඇයි ?

    මම බ්‍රිතාන්‍යයයේ වැසියෙක්, මම හිතනවා, ගැහැණියක්  ලෙස,  මගේ මිතුරන්ට  සමාන  ගෙවීමක් ලැබීම , සාධාරණ  දෙයක් බව. එමෙන්ම, මගේ  ශරීරය පිළිබද තීරණ ගැනීමට මට සාධාරණ අයිතියක් ඇති බව. එසේම , මගේ රටේ  ප්‍රතිපත්ති හා තීරණ ගැනීම්  ක්‍රියාවලියේදී කාන්තා සහභාගීත්වය  සාධාරණ  දෙයක් බව. එමෙන්ම, මා හට පුරුෂයන්ට සමාන සමාජීය  සැලකීමක් ලැබීම, සාධාරණ  දෙයක් බව. නමුත් , කනගාටුවට කරුණක් වන්නේ , සියලුම කාන්තාවන් හට මේ  අයිතීන් එලෙසෙම ලැබෙන ලෝකයේ කිසිදු රටක්  නොමැතිවීමයි.

    ලෝකයේ කිසිදු රටකට  ස්ත්‍රී  පුරුෂ සමානාත්මතාව ලඟා කරගෙන ඇතයි තවමත්  පැවසිය නොහැක.

    මෙම අයිතීන් මා සලකන්නේ මානව අයිතිවාසිකම්  ලෙසටයි. මම සැබවින්ම වාසනාවන්තයි. මගේ ජීවිතය විශේෂ වරප්‍රසාදයක් වූයේ , දියණියක්  ලෙස උපන්  නිසා මගේ දෙමව්පියන් මට අඩුවෙන්  ආදරය නොකළ බැවිණි. ගැහැණු දරුවෙක් වීම නිසා , මගේ පාසල මා  කොටු නොකළ බැවිනි. යම්  දිනයක  දරුවකු බිහි  කරන නිසා, මා වැඩි  දුරක් නොයා යැයි  යැයි මගේ ගුරුවරුන්  උපකල්පනය නොකළ බැවිනි.

     අද දිනයේ මා මේ තත්වයේ සිටින්නේ එවැනි ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවයේ තානාපති වරුන්ගේ  බලපෑමෙනි. ඔවුන් එය නොදන්නා මුත් , ඔවුන් සැබවින්ම  ස්ත්‍රීවාදීන්ය. අපට මෙවැනි අය ඉතා අවශ්‍යයයි. ඔබ තවමත් එම වචනයට අකමැති නම්,- වැදගත් වන්නේ වචනය නොව , එහි ඇති අදහස හා අභිලාශයයි. මන්ද, සියලු කාන්තාවන්ට මා හා සමාන අයිතිවාසි කම් නොලැබී ඇති බැවිනි. සංඛ්‍යාන වශයෙන් ඉතා සුළු පිරිසකි.

    1997 වර්ෂයේදී, හිලරි ක්ලින්ටන් මහත්මිය , කාන්තා අයිතීන් පිලිබඳ  බීජිංහී දී  ප්‍රසිද්ධ දේශනයක් පැවැත් වූවාය. කනගාටුවට කරුණක් වන්නේ , ඇයට වෙනස් කිරීමට අවශ්‍යය වූ බොහෝ දෑ  තවමත් එලෙසම වීමයි.

     නමුත් මා විමතියට පත් වූ කරුණ වූයේ ඇගේ දේශනයට සහභාගී වූ පිරිසේ සිටියේ  30% පමණක් වූ පිරිමි ප්‍රතිශතයකි.  මේ  ආකාරයට ලෝකයේ වෙනසක් ඇති කල හැකිද?

    පුරුෂයෙනි,  - මා මේ අවස්ථාව ප්‍රයෝජනයට ගන්නේ ඔබගේ විධිමත් ආරාධනාව දීර්ඝ කිරීමටයි . ස්ත්‍රී පුරුෂ  සමානාත්මතාවය ඔබේ ද ප්‍රශ්නයකි!

    මන්ද, කුඩා කල, මගේ මව මෙන්ම මගේ පියාගේ ද අවශ්‍යතාවය මට එක හා සමානව වුවමනා වුවත් , සමාජය විසින් මගේ පියාගේ භූමිකාව අවතක්සේරුවකට ලක් කර ඇතිබවක් මට පෙනුන නිසාවෙනි.

    මම, මානසික රෝග වලින් පීඩා  විඳින එනමුත් කිසිදු උදව්වක් ඉල්ලා ගැනීමට බියෙන්  පසුවන තරුණයින් දැක  ඇත්තෙමි, මන්ද, එවිට ඔවුන්ගේ  දැඩි පුරුෂභාවය  හෑල්ලුවට ලක්වන  නිසාවෙනි . එක්සත් රාජධානියේ අවුරුදු 20- 49 අතර පුරුෂයන්ගේ මරණ වලට ප්‍රධානම හේතුව, රිය අනතුරු, පිළිකා හා හර්ද රෝග යන හේතු වලට පෙර, සියදිවි නසා ගැනීමයි.  සාර්ථකත්වය ළගා වීමට  නොහැකිව ලතවෙන පුරුෂයන් මම දැක ඇත්තෙමි. පුරුෂයන් හට ද සමාන වරප්‍රසාද නොමැත.

    අපි නිතරම , පුරුෂයන් ඒකාකෘති වල සිරවී සිටින බව කතා නොකරමු. නමුත්, මා දකිනේ  ඔවුන් එසේ සිරවී සිටින බවයි.  ඔවුන් එයින් නිදහස් වූවහොත්, ස්ත්‍රීන්ට ද ස්වාභාවයෙන්ම  දේවල් වෙනස්වනු ඇත.

    සමාජය විසින් පිලි ගැනීමට ලක්වීමට නම්,  පුරුෂයින් දැඩි වීම අවශ්‍යය නොවූහොත් , ස්ත්‍රීන්ට ද යටහත් පහත් වීමට බලකිරීමක් සිදු නොවේ. පුරුෂයන්ට  පාලනය කිරීමට සිදු  නොවුහොත් , ස්ත්‍රීන් ද පාලනයකට නතු නොවේ. 

    ස්ත්‍රී / පුරුෂ දෙපක්ෂයටම සංවේදී වීමට නිදහස තිබිය යුතුය. ස්ත්‍රී/ පුරුෂ දෙපක්ෂයටම ශක්තිමත්  වීමට  නිදහස තිබිය යුතුය.  ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවය පරස්පර විරෝධී පුරුෂාර්ථ දෙකක් ලෙස තව දුරටත් නොසැලකිය යුතුය.

    අපි අප නොවන ලෙස  නිර්වචනය කිරීම නතර කර , අප සැබෑ කවුරුන්දැයි තේරුම් ගැනීමට පටන් ගතහොත් ,  අප සැමට නිදහස ලැබේ. "ඇය වෙනුවෙන් ඔහු" යනු එයයි. එය  නිදහස පිළිබඳ වේ. 

    මට අවශ්‍යය  වන්නේ  පුරුෂයන් මේ වගකීම  බාරගැනීමයි.  එවිට  ඔවුන්ගේ දියණියන්, සහෝදරියන්, මව් වරුන් පූර්ව මත වලින් නිදහස ලබන අතර, ඔවුන්ගේ පුත්‍රයින්ට ද මානුෂික වීම ට අවස්ථාව  ලැබේ. ඔවුන්ට අත්  හැරීමට සිදු වූ කොටස් නැවත  ලබා ගැනීමටත් , එසේ කිරීමෙන්  වඩා නිවැරදි හා සර්ව සම්පූර්ණ පුද්ගලයින් වීමටත්  අවස්ථාව ලැබේ.

    සමහරවිට, ඔබ සිතනුයේ , හැරී පොටර්  කතා මාලාවේ මේ කෙල්ල කවුරුන්දැයි කියයි. එසේ නැතිනම් ඇය මේ එක්සත්  ජාතීන්ගේ  සභාව තුල කුමක් කරන්නේ දැයි කියා ය. එය වැදගත් ප්‍රශ්නයක්, මම ද එසේ සිතමින් සිටිමි. මෙතන සිටීමට මට අවශ්‍යය  සුදුසුකම් තිබේදැයි නොදනිමි.  මම දන්නේ මා මේ ප්‍රශ්නය පිලිබඳ සැලකිලිමත් වන බවයි . මට එහි ප්‍රගතියක් දැකිය යුතුය.

    මා මේ ලැබු අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගෙන යමක් පැවසිය යුතුය. එඩ්මන් බර්ක් ගේ  වැකියකට අනුව , "  නපුර ජය ගැනීමට අවශ්‍ය වන්නේ හැකිතරම් පුරුෂයින් හා  කිසිවත්  නොකරන ස්ත්‍රීන්ය .

    මේ කථාව පැවැත්වීමට  චකිතයෙන් හා අඩමානයෙන් සිටි මා තරයේම සිතා ගත්තේ : මා නැතිනම් වෙන කවුරු ද , අද නැතිනම්  වෙන කවදා ද යනුවෙනි.

     ඔබත් මෙවැනි අවස්ථා ලැබුනහොත් , මගේ මේ  වචන  ඔබට ද උදව් වනු ඇත.

        

    යථාර්තය වන්නේ, අප කිසිවක් නොකර සිටියහොත් , ස්ත්‍රීන්ට පුරුෂයින්ට ද සමාන ලෙස  ගෙවීමක්  ලැබීමට තවත් අවුරුදු  75ක් , මට අවුරුදු සීයක් වනතුරු බලා  සීටීමට සිදුවේ. 15.5 මිලියනයක් වූ ගැහැණු ළමුන් ඉදිරි වසර 16 තුල ළමන් ලෙස විවාහයට පත්වනු ඇත. වර්තමාන දත්ත අනුව , ගම්බද වෙසෙන සියලු අප්‍රිකානු ගැහැණු ළමයින්ට ද්වීතීක අධ්‍යාපනය ලැබීමට 2086 වර්ෂය වනතුරු  බලා සිටීමට සිදු වේ.

    මම සමානාත්මතාවය තරයේ විශ්වාස කරමි . ඔබද මා පෙර කියු  අනපේක්ෂිත  ස්ත්‍රීවාදියක් වනු ඇත. මම ඔබට  ඔල්වරසන් නගමි.

    අපි  අත්වැල් බැඳ ගත්  එක්සත් ලෝකයක්  තැනීමට වෙරදරමින් සිටිමු, සුබ ආරංචිය වනුවේ ඒ සඳහා එක්සත් වූ  වැඩසටහනක් තිබීමයි. එය "ඇය වෙනුවෙන් ඔහු" යි.

    මා ඔබ සියලු දෙනාටම පෙරට පැමිනෙන ලෙස ආරාධනා කරමි, ඇය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ඔහු වීමට ආරාධනා කරමි. මා නැතිනම් නම් වෙන කවුරු ද , අද නැතිනම්  වෙන කවදා ද යනුවෙන් ඔබ ඔබගෙන්ම අසන්නට  ආරාධනා කරමි.

    ස්තූතියි!

Translated by Jahooli Devi

Source :http://www.unwomen.org/en/news/stories/2014/9/emma-watson-gender-equality-is-your-issue-too

Sartre's Love Letter to Simone de Beauvoir

My dear little girl,

For a long time I’ve been wanting to write to you in the evening after one of those outings with friends that I will soon be describing in “A Defeat,” the kind when the world is ours. I wanted to bring you my conqueror’s joy and lay it at your feet, as they did in the Age of the Sun King. And then, tired out by all the shouting, I always simply went to bed. Today I’m doing it to feel the pleasure you don’t yet know, of turning abruptly from friendship to love, from strength to tenderness. Tonight I love you in a way that you have not known in me: I am neither worn down by travels nor wrapped up in the desire for your presence. I am mastering my love for you and turning it inwards as a constituent element of myself. This happens much more often than I admit to you, but seldom when I’m writing to you. Try to understand me: I love you while paying attention to external things. At Toulouse I simply loved you. Tonight I love you on a spring evening. I love you with the window open. You are mine, and things are mine, and my love alters the things around me and the things around me alter my love.

My dear little girl, as I’ve told you, what you’re lacking is friendship. But now is the time for more practical advice. Couldn’t you find a woman friend? How can Toulouse fail to contain one intelligent young woman worthy of you*? But you wouldn’t have to love her. Alas, you’re always ready to give your love, it’s the easiest thing to get from you. I’m not talking about your love for me, which is well beyond that, but you are lavish with little secondary loves, like that night in Thiviers when you loved that peasant walking downhill in the dark, whistling away, who turned out to be me. Get to know the feeling, free of tenderness, that comes from being two. It’s hard, because all friendship, even between two red-blooded men, has its moments of love. I have only to console my grieving friend to love him; it’s a feeling easily weakened and distorted. But you’re capable of it, and you must experience it. And so, despite your fleeting misanthropy, have you imagined what a lovely adventure it would be to search Toulouse for a woman who would be worthy of you and whom you wouldn’t be in love with? Don’t bother with the physical side or the social situation. And search honestly. And if you find nothing, turn Henri Pons, whom you scarcely love anymore, into a friend.

[…]I love you with all my heart and soul.

Is there anything to be done?

Is there anything to be done?,

to make you love me

What else remaining,

To do for you, to make you care me

To make you want me?

My gloomy soul
still mourning 

without you

endlessly

I went through this grief
over and over

This sorrow makes me realize

How much I loved you

Real love is always sad

It’s so sad,so sad.

By Manu Fernando

One dance with you

I meet you, almost every day, every morning…we are just passing each other.

I have been waiting for this moment almost every morning, and it seems the time has stopped.I feel my heart is ticking fast, and then I see you… far end of the crowded street. It didn't take me a millisecond to recognize your pretty face among thousands of people. I am delighted and prayed the god.

Here….you come... I begin to walk….yes I am heading to you. I am walking…walking…and pretending I do not see you...instead I look around…then suddenly I stare at your face…and then...smile…and say…

“Hello”…and you say the same.

Oh…God…how gorgeous you are…how pretty your smile…the way you talk...the way you look...I want to turn back to see how you are walking. But I cant do that, Because...’ if you see me....it's ridiculous. 

I must turn back and look at you. Oh…no…no…its not good…if you see me…you may think…I am interested in you. That’s not good. …oh…man…what the heck…yes…that’s true…I am am interested in you…not only that ....I love you for madly, even...without knowing anything about you.…yes I love you. OK…now I must turn back and look at you.

So I turn back and look….Oh gosh…you have gone beyond my eye sight. Well…well..next day I’ll look back before you vanished from my eye sight.

All the mornings are…Nothing more than that… nothing less than that. That’s all… This is how I know you…this is how I see you. This is how I feel you. Always I wanted more than this. But I don’t know how to win you. Even I don’t know your name, or what you do. It really doesn't matter to me. What matters to me is... just you.

Perhaps...I could approach to you only this far...beyond that...It may only in my dreams. every morning I am filled with your memories. I like it. Throughout the day you live in my heart with love. But when I go to the bed at the end of the day, I realize you are not nearby me, and then all my heart fills with the pain.

One miraculous day....I was invited to a friend’s birthday party, but I didn't want to attend for some reason. However, all the friends were bullying me about it. And at last... I was in the party. So the party ended up in a club. but I was so tedious all the time. It feels so lonely without you. though there are so many friends around me..always I feel sad...I'm looking for something...something which belongs to my heart. 

Like the all other nights, I thought to my self, next day, I must talk with you something, more than just the word “Hello”.

It plays some ballad songs; I could see many couples are hanging on to each others and dancing. 

It's a miracle... I saw you in the club, sitting on a sofa, sipping a glass of wine. You  were like an angel. You were wearing a nice sleeveless frock.  At first, I couldn't believe my eyes. What should I do now? Should I talk to you right now? Oh…is this the right moment? Ok…I think tomorrow will be the best,....Because.. now I got a thing to tell you or ask you. I mean I can ask from you…

“Oh…hello…I saw you in the club last night”..... no….no…no…then you may ask…”So…why didn't you talk with me"

Oh….gosh…that’s not good….then what….?

How could I resist you tonight…you look so…divine. I must really…breakthrough this pain in my heart today…I must make my feelings on towards you…

Amazingly.... I heared on the background....

You can win the fight, you can grab a piece of the sky
You can break the rules but before you try
You gotta love someone
You gotta love someone

You can stop the world, steal the face from the moon
You can beat the clock, but before high noon
You gotta love someone
You gotta love someone

Yeah…I want my love… this may be my night….I must go to her….

I said…“Hello…”

“Oh…Hello” you said the same ...as always...

“Nice song…huh?”

“Indeed yes….”

“You wanna dance…?”I couldn't believe I did ask you…like that.

“Uh…. …yes…I would love to”

It was like a dream.... I felt shivers down my spine; my heart was ticking like hell. I was looking into your eyes… Like a little girl…you hanged on to my hand. And then…you headed to the dance floor.  I hold your hand and put the other hand on your bare shoulder. My hands are too warm and your back is open and it was cold. You were embracing me dearly, it made me feel so good. I could feel your warm breath…it was so warm and was inviting me to hold you tightly. I can feel your heart is ticking just beneath your breast. I just came out of the blue, whole world is mine...and I'm the king...this gonna realize that, I found my eternal love, my eternal desire, Just one dance...realize me all, For a moment…. I almost forgot where I am. Then I heared the rest of the song….

You've got one life with a reason
You need two hearts on one side
When you stand alone and there's no one there
To share the way it feels inside and baby

I moved my face close to yours   I could only see your shimmering blue eyes so close to me, then, your trembling parted lips are slowly reaching mine…

By Manu Fernando.

Ars Poetica : L'eau pour Poésie

Pour Saraswati: L'aqueuse

Trop de poésie pour une île miniscule
S'il vous plaît
N'écrivez plus
Plantez les arbres,
Et Arossez...Gür Genç

Je donne la voix à l'occlusive
Ne sachant si c'est l'entrée ou la sortie, à la hâte
Et le liquide suivit gr gr gr
L'air sort et je fais la moue
et pousse ma langue pour tailler la souffle
Saisir l'illusion caché derrière le syllabe
Ni toi ni moi
Ni front ni dos
Dans le dérapage d'un rêve
Tu me donne une code à te chercher
Mais l'un de chiffres tombe dans l'oubli
Un main caché offre le chaînon manquant
Sans ma demande
Mais si je tend la main et appelle
Sais-je quelles langues parleront?
Plutôt, j'envoie mes hommes à te chercher
Quand ils te ramènent
Je ne te reconnais pas
Je ne sais que l'émotion
Et en touchant tes cheveux
Je vériférai si c'est vraiement les algues de ton amant la mer.
Si tu es vraiement arrivée, pourquoi gardes-tu la silence?
Mainteant, je sais que tu n'es pas genç - les noms mentent
Tu es aussi vielle que la mer
Et le shiv
Le danceur ancien
Tu invites le silence
qui sonne avant et après le aa
le uu
et le mm
J'attend la poésie
ou c'est vraiement l'eau que j'attend
Je ferme mes yeux
Je récite le mantra-
gür --. gür-gür.

Par Jahooli Devi
Traduction de la poésie : Water for poetry par Stephanos  Stephanides

Tandem jaune

Je pédale

sans savoir

où

Je vais

ou

nous nous

dirigeons

Assis sur un tandem jaune

Je pédale

nous pédalons

comme le destin décide

La brise douce caresse mes cheveux

crée le chaos

Je pédale à nouveau

Nous pédalons de nouveau

Coquelicots

Rouge

Charmant

Nous contemplent, étonnés

Réveillés de leur sieste paresseuse

Sainte Victoire

De loin

nous sourit

avec son cœur chaleureux

Vignobles jaune -vert

encore si jeune

attendant sans patience

les raisins succulents

envient

cette extase enivrante

dans cet été ensoleillé

Oiseaux touts petits

hantent de leurs

mélodies habituelles

se cachent

désespérément

à l'abri de chênes gigantesques

en hésitant

à quoi chanter

Soudain,

Je remarque

Toi,

le chauffeur de mon âme

dressed in white & black

qui

pédale, pédale, pédale

sans cesse

Je souhaite

le chemin

continue

parce que

la destination

me paralyse

déjà

Je m'évanouis!

Par Jahooli Devi

Pearls of Wisdom

The Beginning is really hard you'll never know where and what to start. Life has no remote controller to function as what we wanted to do. No rewinds, nor replays and no fast forwards.

Like the wind, we can move freely to the surface, like the sea we are free to dance at the middle of the oceanic place. We can be molecules to produce more substance and can create more atom provides more substance we needed.

So many things you can look forward to start again many reasons for you to rise again. Don't let yourself die in unreasonable and unrealistic life.

Close the door of your doubt, your fear of all negative thoughts. 

Open a new door of forgiving, trust and love. 

Live life with God and your life will be full of light  everyday you live  joyfully and lovely as the brighter sun,as charming as the flowers in the garden. 

Life is short so live life to the fullest. Soon you'll see what you deserve best.

By Elma Millare

Philippines



Ponytail

Her ponytail bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence. He paused to watch. Honing in on her target with crafted accuracy, she sprinted away from him. She ran with grace and ease; purpose and determination. An involuntary smile pulled at the corners of his lips. Suddenly, as if a bird returning to its nest, a softball descended from the powder blue sky and landed securely within the cracked leather folds of her well worn glove. In one natural, fluid motion she retrieved the bright yellow ball and tossed it effortlessly to the infield.

His smile grew.

“That’s no ordinary girl.”

The insight was obvious. But something told him the words now playing over in his mind spoke of more than just a talented ball player. “Nice catch,” he called, as she returned to her position in left field. “And very nice throw!”

She looked up, matching his smile. “Thanks.”

It had been years since he’d felt his body melt this way; his brain slowly turning to hot mush. He’d almost forgotten the sweet, tell tale sensations. “No, this is no ordinary girl,” he said softly. He moved towards her. “Hi, I haven’t seen you here before, have I?”

Her hand slipped into his, warm and comfortable. “No, this is my first time, I just moved here.”

A glint of sunlight twinkled in her sparkling hazel eyes. It brought to him bitter sweet memories of another time; another place.

“What’s the matter with you, girls can’t play baseball!”

“Ah… he’s gone all goofy for her!”

“Yeah… all mushy inside!”

The taunts from the other sixth graders continued. He didn’t hear them. She had kept her promise to come watch him play. Only she had showed up wearing shorts and a T shirt, and carrying an old worn glove. Her ponytail poked out from under the Phillies cap he’d given her at Christmas. It bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence. Darting out onto the field, she’d stolen a deep pop fly from the surprised left fielder. As he watched from the pitcher’s mound, an involuntary smile pulled at the corners of his lips.

“C’mon, get her off the field!” one of his friends called out.

“Yeah, we got a game to play!”

In one natural, fluid motion she retrieved the leather clad baseball from her glove and tossed it effortlessly to the infield.

“Nice catch,” he called. “And very nice throw.”

She looked up, matching his smile, a twinkle in her sparkling hazel eyes. “Thanks.”

It took some fast and fancy talking to convince his friends, but they had spent the summer together playing baseball on the same team. And then she was gone.

“Hey, are we gonna play some softball or not?”

The comment shook him from his thoughts. “Yeah… ok… let’s chose up sides.”

They spent the summer together playing softball on the same team. It was now late August and the season would soon be over. And then she would be gone. From the pitcher’s mound he watched with unspoken love and affection as she gracefully trotted out to left field. An involuntary smile pulled at the corners of his lips.

“That’s no ordinary girl,” he said softly.

Her ponytail bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence.

For Kristin

By BJ Neblett

Washington

See me without your eyes

Beauty is in everything that I behold all around

I am just lost! Tell me when you have me found

You say someone is ugly, I will aver that's lovely

Your senses are earthly, missing what's heavenly

We are more than a body, mind, heart and soul

Ignore what meets your eye! See me as a whole

If you take me for how I look, you are not for me

When I need you most as I age, your love will flee

See me without your eyes, if you like what you see

I will believe in you, each other's we're meant to be

By Dr. Asghar Nazeer MBBS, MPH, MHS

Saudi Arabia

Said Spring To Winter

                         

Said Spring to Winter                 Said Winter to Spring


In silence we meet                      Don’t ask me my name


Specter of my dreams                I am just a man


The future in your eyes              Do not seek tomorrow


Uncertain but true                      And it will be yours


How am I to know                      Ask me no questions


What truths will I find                 I’ll tell you no lies


Your gift to me                              Take all I offer


Afraid to open                                As long as it lasts


The longings inside                       Don’t question your heart


Untouched and frozen                  And love will be ours

By BJ Neblett 

Seattle, Washington

A breeze that I am, does it belong somewhere?

A breeze that I am, does it belong somewhere?

You may find me here, there, or just anywhere

Listen to the whispers of rustling leaves in air

You will hear my voice saying I'm passing there

Then look at any grieving lady's scattering hair

I made them fly but not for teasing her I swear

I find one who's walking the tightrope of despair

Who feels lonely and is craving for love and care

You feel I am there but can't see me if you stare

But you know it's me when I wipe away your tear

I know that what you are going through isn't fair

You'll find all's well waking up after this nightmare

Hold your soulmate if you have one as it's so rare

Stay together for journey of life, that's my prayer!

By Dr. Asghar Nazeer MBBS, MPH, MHS

Saudi Arabia

Woman Body

I was born a woman

My body is my jewel

I wear it, humbly

Not shouting too much

« Look, I've got a jewel! »

Because

I know what it is to be a Woman

of Black, White, Yellow, Brown

Or Invisible.

Haunted by the nightmares of slavery

Hurt & deceived by the illusions of love

Blood still flows in my memory

more than the wounds of harsh whips

on my body,

It survived

like a hard rock

with a soft fragile heart

over centuries

to tell you that story...

My body is a temple

full of serenity

that I worship

Today

That needs to be worshiped too

I love, forget, forgive there

It is holy then

I am proud of it

You should too...

Le corps de la femme

Je suis née femme

Mon corps est un joyau

Je le porte discrètement  

Sans clamer :

"Hé! J'ai un joyau!"

Car,

Je sais ce que c'est qu'être une femme:

Noire, Blanche, Jaune, Marron,

Ou Invisible!

Tourmentée par les affres de l'esclavage 

Écorchée et abusée par les chimères de l'amour 

Le sang coule davantage en ma mémoire 

que des plaies du fouet cruel 

sur mon corps

Il a survécu solide comme une pierre 

avec un cœur fragile à travers les âges 

pour vous conter cette histoire...

Mon corps est un temple de la sérénité

Que je vénère 

Aujourd'hui

Qui demande à être vénéré aussi 

J'y aime, oublie, pardonne

Il est sacré alors

J'en suis fière

Vous devriez l'être aussi...

Written & Translated By Jahooli Devi

I was having my last evening walk in the village.

Met flowers on my way , pink flowers, yellow flowers, red flowers, blue flowers, white flowers. I asked their names, but they never replied as usual, only smiled coyly. 

  I told them that I would leave soon & would not be able to seem them again, may be never. They were amazed, but did not utter a word, they were sad too, I knew it. Don't leave, they never said, because they were not allowed to talk, they never talk, I was frustrated for a while.

He was, there, sitting on the bench by the fountain, waiting. I gave him invisible hugs from far, his cheeks turned in to a pink peach. I asked him how he was doing, but he never replied as usual, only looked at me with glittering eyes. I told him calmly that I would leave soon, would not be able to see him ever again, in life. He did not shed tears nor he uttered a word. I only sighed.

I continued to walk, thinking to myself all beautiful things are unbearably silent, Silence is their inner beauty, we should never wake them up from their silence, neither flowers nor him. 

 I should never be that selfish.

By Jahooli Devi